enkaz

her şeyden farklı tek bir his,
kalbi sızlatan..
yalnızlıkla bezenmiş bir umutsuzluğun
çizik bir karesi..
..
terminalde ayrılan ruhlar gibi,
geri gelmeyecek bir umut..
..
yorgunluktan çok öte yalnızlıklar,
karanlıklar kadar ürkütücü
insanın üzerine yığılan
bir duvar gibi..
..
altında ezilmiş bedenler,
kıpırdamaya çalışan parmaklar gibi..
ürkek, kırılmış ve bitkin..
son kezmişçesine..
..
umudun belki de tükendiği tek noktada..
ne hissettiğini hiç bilemeyecek olmanın
o ince çizgisi üzerinde ayakta durmaya çalışmak..
çabalamak..
..
dizlerinin bağı çözülürcesine ağlamaya çalışırken,
gözlerinden düşebilen sadece bir damla yaş gibi
en ürkek teslimiyetin bir anısı sanki,
hayatın son nefesine bırakılan..
..
amaçsız alınan tüm nefeslerin
koşar adımlarla bedeninden ayrılırcasına hissettirdiği
o ince sızı..
ağır..
..
gitmek istemeden çabalanan tüm ruhani kaçışlar gibi..
ne hissettirdiği hiç anlaşılmadan yaşanan yalnızlıklar..
ve bedene ağır gelen tüm bu anlamsızlıklar..
..
yalnızlık..
gerçekten hissedebildiğinde farklıdır aslında,
göremediğin tüm duyguların bir anlamsızlığa tutunuşu gibi
asil bir şekilde üzerinde siyah ve beyazın asaletiymişçesine
ayakta duran yorgunluğun en sadık elçisi..
..
nefes almayı unuturcasına hayattan bağını kesen tek
ve ilk savaşçı..
istemeden yanında her seferinde durabilen
ve ellerinden tutup ayağa kaldıran o asaletli duygu!
artık bırakıyor ellerini..
..
düşüyorsun,
kanatların kırılalı çok olmuş..
umutların paramparça olalı çeyrek geçmiş,
ama sen hala!
inatla durmaya çalışıyorsun ayakta..
..
neden!
ne ki seni bu denli ayakta tutabilen şey?
paramparça kalbin,
buz gibi olmuş ellerin,
gözlerin artık renkleri kaybetmişken,
bu kahperengi hayaller niye!
..
bırak artık..
bırak hayatın kollarına tutunmayı,
tutma!
inatlaştıkça onu da sürüklüyorsun aşağı!
bırak..
belki hala azıcık umudu kalmış insanlar vardır..
onlara yardım etsin..
yetmedi mi!
yetemiyor mu artık bu kalp kırıkları sana..
ruhunun üzerine bu kadar batıyorken
ve acıtıyorken..
bırak..
..
sadece bırak…
belki gerçekten bıraktığında güzelleşir dünya..
bilemezsin ki..
..
geceyi aydınlatmaktan vazgeç..
belki gündüzlere ihtiyacı olanlar vardır..
kavuşsunlar onlarda aradıklarına..
git sadece..
..
boşver..
karanlığın içinde umut doğmasın artık..
varsın olsun..
..
bir eksik, bir fazla..
ne farkeder ki bu enkazda..