rüya

bir rüya gördüm..
uzun zamandır uzak kalan  tüm herşeyi.
neler hayal ettiğimi,
neler yaşadığımı
ve olumsuzlukları..
istediğim şeyleri o kadar çok unutmuşum ki,
bu ruhsuz şehirde;
hangi umutları beslediğimi,
ne yapmak istediğimi..
o kadar açıkça göz ardı edilmiş ki,
yüzüme vurulduğunda üzüldüm kendi halime..
..

bir film izledim..
bir şeyler anlatmaya çalıştı bana..
ve gözlerimden bir damla yaş geldi..
pencereden gelen ışıltıyı gördüm,
bir anda önünde buldum kendimi.
yıldızları seyrettim..
uzun zaman olmuş onları görüp uzaklara dalmayalı..
gözlerim yine doldu..
belki de sadece mutlu olmayı istediğim içindi tüm bunlar.
kendimi onca yıldızın arasında düşledim,
ama onlardan farkım;
ışığını kaybetmiş bir yıldız gibiydim..
sönüyordum..
..

sonra bir ses duydum..
kırık kalbim seslendi,
‘biraz üzüldüm, hepsi bu..’
öyle miydi gerçekten ?
kendime sordum, cevap bekledim..
sustu..
hepsi bu değilmiş..
..

bu sabah uyandım, güneş daha yeni doğmuş..
dışarıya çıktım..
ve yürümeye başladım..
kocaman ağaçların altında,
ufacık yapraklarını gördüm..
üzüldüm.
ne çok benziyordum onlara;
bütün yeşeren yapraklarım hepsi;
basit bir rüzgarla uçuşup gitmişti ve
bana kalan sadece kayıp bir beden.
onların yaprakları tekrar açılacak ve yeşerecek,
ya benimkisi ?
..
hep bir sitem içinde,
kalbim kırık,
gözlerim bulanık,
karanlıkta yolumu bulmaya çalışıyorum…
ve yine yeniden yaşıyorum.
kendimle baş başa.
eksik kalan onca şeye rağmen..