sessizlik

düşünüyorum da bazen;
hep dinleyen oldum,
anlatılanları dinledim.
hep susan oldum,
söylenenleri uyguladım.
hep seven oldum,
gidenleri izledim.
hep üzülen oldum,
sessizce yaşamaya çalıştığım,
için…
..
sessizliği seviyorum,
huzuru içinde barındırıyor.
hayal kırıklıkları,
hüzünleri,
mutsuzlukları,
ümitsizliği,
en azından bana göre,
barındırmıyor..
..
sessizlikle,
çoğu şey güzelce yaşanabiliyor.
sessizsinizdir aslında,
çoğu zaman…
aşık olduğunuzda,
öpüşmek istediğinizde,
gözleriniz dolduğunda,
el  ele tutuştuğunuzda,
mutlu olduğunuzda,
mutsuz olduğunuzda..
..
huzur için çoğu zaman,
gözyaşlarımın düşüşünü dinliyorum.
çoğu zaman iç huzurda buluyorum,
tüm güzellikleri..
..
insanlar umursamaz,
insanlar unutkan,
insanlar..
..
hayatımıza yön veren,
binlerce etkenden
sadece bir tanesi,
insanlar..
kendimizi düşünürüz çoğu zaman.
bu yüzden unuturuz bi çok şeyi..
sevmeyi de,
severken sevilmeyi de..
..
kusursuz değiliz.
insanız.
..
yine ne yazdığımı bilmeden,
başladım.
nerede bitireceğimi ise,
bilmiyorum..
odaklanamıyorum,
ne hayata..
ne de başka bir şeye..
dağılıyor dikkatimiz.
hep etkilendiğimiz,
seslerle..
..
bu yüzden sessizliği,
çok seviyorum..
hüzünleri,
hayata dahil etmenin,
bu kadar çok kolay olduğu hayatta;
hâlâ en güzel şey,
dinlemek sanırım..
..
bi gün.
dinleyecek birisi olmayacak.
harcadığınız o anlara,
akıp giden zamanlara,
hüzünle bakıp,
üzüleceksiniz.
hani bi gün.
çekip gittiğimde,
dinlemeyi bıraktığımda..
hayata karşı
ne anlatacaksınız,
merak ediyorum..
..
siz boş şeylerle,
o anları harcasanız da…
ben sizi,
dinledikçe tanıyorum,
tanıdıkça dinliyorum.
sizi dinlemeyi seviyorum.
ya siz ?